سرطان بیضه

سرطان بیضه یکی از سرطان های نسبتاً شایع در مردان می باشد. از هر 250 نفر مرد یک نفر آن در طول زندگی مبتلا به سرطان بیضه می شود. سرطان بیضه به چند دلیل دارای اهمیت خیلی زیادی است: 1. اکثراً مردان جوان را گرفتار می کند. حداکثر شیوع سنی آن ما بین 40-20 سالگی است، در حقیقت آن شایعترین سرطان در مردان 40-20 ساله است. سرطان بیضه یک درصد کل سرطانهای بدخیم در مردان را شامل می شود. در حدود 3-2 درصد موارد، سرطان بیضه دو طرفه است. 2. اگر به موقع تشخیص داده نشود، بسرعت در بدن پخش می شود 3. یک عده فاکتورهای خطر آفرین وجود دارند که سبب شیوع زیاد سرطان بیضه در افرادی می شوند که دارای این فاکتورهای خطر هستند.

سرطان بیضه بندرت قبل از 15 سالگی دیده می شود، ولی انواعی از سرطان بیضه وجود دارند که حتی در شیرخواران نیز دیده می شوند. خوشبختانه سرطان بیضه از جمله سرطانهائی است که درمانهای مؤثر برای آن وجود دارد. اگر به موقع تشخیص داده شود و درمان صحیح انجام شود، تا 90 درصد موارد را می توان با موفقیت درمان کرد. حتی در مواردی که سرطان بیضه به سایر نقاط بدن دست اندازی کرده است، تا 80 درصد موارد قابل درمان است. شایعترین علامت سرطان بیضه وجود یک تودة بدون درد در داخل نسج بیضه می باشد، مثلاً بیمار یک تودة سفتی به اندازة فندق در داخل نسج بیضه لمس می کند. تقریباً 99 درصد توده های سفت در داخل نسج بیضه سرطان هستند، بنابراین هر تودة داخل نسج بیضه سرطان است مگر اینکه خلاف آن ثابت شود. بیمار نباید بعلت خجالت کشیدن، از مراجعه به پزشک خود داری نماید. به تمامی مردان توصیه می شود که هر چند یک بار بیضه های خود را بدقت لمس کنند و در صورت مشاهدة هر گونه توده در داخل نسج بیضه بلافاصله به پزشک مراجعه کنند. این بخصوص در افرادی صدق می کند که دارای عوامل خطر ساز یرای سرطان بیضه هستند. سه عامل خطر آفرین برای ابتلا به سرطان بیضه وجود دارند: 1. مهمترین فاکتوری که خطر ابتلا به سرطان بیضه در مردان را زیاد می کند، بیضه های نزول نکرده هستند. در شماره های قبلی هفته نامه در مورد بیضه های نزول نکرده به تفصیل توضیح داده شده است، بطور خلاصه در عده ای از نوزادان پسر، موقع تولد یک یا هر دو بیضه در محل طبیعی خود که همان کیسة بیضه می باشد قرار ندارند، اگر اینگونه بیضه ها تا پایان سال اول زندگی در محل طبیعی خود قرار نگیرند باید با عمل جراحی آنرا در محل طبیعی خود قرار داد. قرار دان بیضه در محل طبیعی قبل از یک سالگی هم سبب کمک به بهبود پتانسیل باروری در سن بعد از بلوغ می شود و هم اینکه بیضه از داخل شکم پائین آورده شده و در محلی قرار می گیرد که به راحتی قابل معاینه باشد. توجه داشته باشید که پائین آوردن بیضة نزول نکرده از خطر ایجاد سرطان بیضه در آینده نمی کاهد. خطر ایجاد سرطان بیضه در فردیکه دارای یک بیضة نزول نکرده بوده است، 30-15 برابر افراد عادی است. بنابراین اینگونه افراد باید بدقت تحت نظر باشند. این خطر آنقدر زیاد است که اگر مردی بعد از سن بلوغ جهت عمل جراحی بیضة نزول نکرده مراجعه کند، ترجیح می دهیم که بیضة مربوطه بطور کامل در آورده شود. 2. دومین عاملی که احتمال ابتلا به سرطان بیضه را زیاد می کند، تحلیل رفتن بیضه به هر دلیل می باشد. یکی از علل شایع تحلیل رفتن بیضه، عفونت شدید بدنبال ابتلا به اریون است. اگر پسر بچه ای یا مردی مبتلا به اریون شود، به احتمال 30 درصد یک یا هر دو بیضة وی مبتلا به عفونت بیضة اریونی خواهد شد، هر بیضه که گرفتار شود، بتدریج دچار تحلیل شده و از بین می رود. اگر ابتلا دو طرفه باشد هر دو بیضه دچار تحلیل شده و ضمن اینکه فرد قدرت باروری خود را از دست می دهد، خطر ابتلا به سرطان بیضه در وی نیز زیاد می شود. بنابراین زدن به موقع واکسن اوریون می تواند از این خطر بزرگ پیشگیری نماید3. عامل بعدی که خطر ابتلا به سرطان بیضه را زیاد می کند، وارد شدن ضربات شدید به بیضه ها است. گاهاً به هر دلیلی مثلاً ورزش، افتادن و یا وارد شدن ضربه توسط دیگران، آسیب به نسج بیضه ایجاد می شود. در اینگونه افراد نیز خطر ابتلا به سرطان بیضه افزایش می یابد.

علائم سرطان بیضه به قرار زیر هستند:
1. شایعترین علامت وجود یک تودة بدون درد در داخل نسج بیضه است.
2. احساس درد حاد یا مبهم در کیسة بیضه یا قسمت تحتانی شکم
3. بزرگ شدن سینه ها، بعضی از تومورهای بیضه ماده ای ترشح می کنند که سبب بزرگ شدن سینه ها در مردان می شوند.
4. احساس درد در قسمت تحتانی کمر که بعلت دست اندازی تومور بیضه به ناحیه شکم می باشد و در مراحل پیشرفتة بیماری دیده می شود.
5. یکی از محلهای شایع دست اندازی سرطان بیضه ریه ها می باشند که در آن بیمار ممکن است دچار سرفه با خلط خونی شود، اگر این علامت ایجاد شود متاسفانه نشاندهندة مراحل بسیار پیشرفته بیماری خواهد بود.
تشخیص ناصحیح و تأخیر در مراجعه سبب تأخیر در شروع درمان و بدتر شدن پیش آگهی بیماری می شود. بهترین راه تشخیص ماهیت توده های بیضوی، انجام سونوگرافی از بیضه ها است. در ابتدا برای درمان سرطان بیضه، باید بیضة همانطرف در آورده شود. ولی آن همة درمان نمی باشد. نوع درمان بعدی پس از در آوردن بیضه، بستگی به تشخیص پاتولوژی و وسعت بیماری دارد. بسته به شرایط بیمار می توان از پرتو درمانی، شیمی درمانی و جراحی استفاده کرد. همانطور که در سطور بالا ذکر گردید، بعلت پیشرفتهای درمانی، شانس زنده ماندن بیمار برای 5 سال در مراحل ابتدائی 95 درصد و در مراحل پیشرفته 80 دصد است. بطور خلاصه هیچ توده و بزرگ شدن بیضه را دست کم نگیرید و خجالت مانع مراجعه شما به پزشک نشود.