شناخت علل و درمان بی خوابی

بی خوابی، اختلال خواب است که مشکل اصلی آن به خواب رفتن ودر خواب باقی ماندن است. افراد مبتلا به بی خوابی یکی یا بیشتر از علائم زیررا دارند:

• اشکال در به خواب رفتن
• بیدار شدن از خواب اغلب در طول شب و مشکل به خواب رفتن دوباره
• بیدار شدن از خواب در صبح خیلی زود
• به محض بیدار شدن احساس خستگی

 

 
انواع بی خوابی

دو نوع بی خوابی وجود دارد: بی خوابی اولیه و ثانویه

بی خوابی اولیه

بی خوابی اولیه به این معنی است که یک فرد دارای  مشکلات خواب است و این مسئله با مشکلاتی در زمینه سلامتی فرد در ارتباط نیست.

• بی خوابی ثانویه

بی خوابی ثانویه به این معنی است که یک فرد مشکلات خوابش به خاطر چیز دیگری است مانند: بیماری (مثل آسم، افسردگی، آرتریت، سرطان، یا سوزش سر دل، درد)،مصرف دارو یا مواد مخدر و یا استفاده از الکل .

بی خوابی حاد در برابر بی خوابی مزمن

طول مدت خواب واینکه چطورمیتواند رخ دهد متفاوت است. ممکن است به صورت کوتاه مدت (بی خوابی حاد) و یا می تواند به صورت مدت زمان طولانی (بی خوابی مزمن) به طول انجامد حتی اگر فرد دارای مشکلات خواب نباشد هم ممکن است این مسائل اتفاق بیفتد. بی خوابی حاد می تواند از یک شب تا چند هفته طول بکشد. که هنگامی که یک شخص، بی خوابی را حداقل سه شب در هفته به مدت یک ماه یا بیشتر تجربه کرده باشد،بی خوابی مزمن نامیده میشود.

علل بی خوابی

علل بی خوابی حاد می تواند شامل موارد زیر باشد:
• استرس قابل توجه (تغییر یااز دست دادن شغل ، مرگ عزیزان، طلاق، جابه جایی).
• بیماری
ناراحتی عاطفی یا جسمی.
• عوامل محیطی مانند سر و صدا، نور، درجه حرارت بیش از حد (گرم یا سرد) که با خواب تداخل دارند.
• بعضی از داروها (به عنوان مثال کسانی که ازداروی سرماخوردگی، آلرژی ها، افسردگی، فشار خون بالا و آسم استفاده می کنند) ممکن است با خواب تداخل ایجاد کنند.
• تداخل در برنامه خواب طبیعی ( تعویض از یک روز به شیفت شب مانند سفر به یک قاره دیگر)

علل بی خوابی مزمن عبارتند از

• افسردگی ویا اضطراب.
• استرس مزمن.
• درد یا ناراحتی در شب.

علائم بی خوابی

علائم بی خوابی می تواند شامل موارد زیر باشد:
• خواب آلودگی در طول روز.
• خستگی عمومی.
• تحریک پذیری.
• مشکلاتی در زمینه تمرکزوحافظه.

تشخیص بی خوابی :

اگر شما فکر می کنید بی خوابید باید با پزشک صحبت کنید. ارزیابی ممکن است شامل : یک معاینه جسمی، سابقه پزشکی و سابقه خواب باشد.ممکن است از شما خواسته شود که یک یادداشت از  ساعتهای خواب خود به مدت یک  یا دوهفته داشته باشید. الگوی خواب خود را پیگیری کنید واینکه چه احساسی در طول روز دارید را یادداشت کنید. پزشکتان ممکن است بخواهد از شریک بسترشما به عنوان بررسی کمیت و کیفیت خواب شما مصاحبه کند. در برخی موارد، ممکن است به مرکز خواب برای آزمایش های خاص ارجاع داده شوید.

درمان برای بی خوابی:

بی خوابی حاد ممکن است به درمان نیاز نداشته باشد. بی خوابی خفیف اغلب می تواند با تمرین، به الگوها و عادتهای بهتری برای خواب خوب درآید که نیازی به دارو هم نداشته باشد. اگر بی خوابی در طول روز برای شما دچار مشکل کرده است واین که شما خواب آلود و خسته هستید، پزشک شما ممکن است قرص های خواب آوری را برای مدت زمان محدود تجویز کند.این داروها با اثر سریع می تواند به شما در اجتناب از اثرات از قبیل خواب آلودگی روز بعد جلوگیری کند. اما باید توجه داشته باشید که داروها بعد از مدتی اثر خود را از دست میدهند وشما ممکن است به حالت قبل برگردید.

درمان بی خوابی مزمن :

ابتدا شامل درمان هر یک از شرایط اساسی یا مشکلات سلامتی است  که باعث بی خوابی شده اند. اگر بی خوابی ادامه یابد، پزشک شما ممکن است درمان های رفتاری و نوروفیدبک و بیوفیدبک را پیشنهاد دهد. رویکردهای رفتاری به شما برای تغییر رفتارهایی کمک میکند که ممکن است یادگیری رفتارهای جدید به ترویج خواب بهتر در شما بپردازد. تکنیک هایی مانند ورزش های آرامش بخش، درمان محدودیت های خواب، و بازتوانی ممکن است مفید باشد.

مترجم :  مریم عبداللهی (روانشناس)

دپارتمان تحقیقات مرکز نوروفیدبک و بیوفیدبک آلومینا